در یک روز پاییزی بود که یکی از دوستان فیسبوکی که فقط همین جوری تو فرندز لیست بود و حتی نمی‌دونستم رشتی هست پیام داد که نمایشگاه داره و آیا می‌تونم پوستر براش بزنم؟ منم تایید نموده و بعد قرار شد برم کارهاش رو ببینم. کارهای تصویرسازی و تصویرگری جالبی داشت. جالبترش اما این بود که نمایشگاه هنوز اسم نداشت و یه کم که حرف زدیم یهو «روی پاهای خودم» رو با توجه به حرفاش و توضیحاتش انتخاب کردم که بسیار خوشش اومد 🙂
راستی اسمش بود نسیبه پورقاسمی. در مورد پوستر هم تصمیم گرفتم که چون خودش کارهای کلاژ هم انجام می‌داد یه چیزی شبیه به اون با تایپوگرافی انجام بدم که نتیجه‌ش رو پایین می‌تونین ببینین. به نوشته‌ها هم دقت کنین که چطور بالا و پایین و چپ و راست تراز شدن و همین طور مُهر مانند خود هنرمند که بر روی میم خورده.
برای کارت دعوت یکی از کارهاش رو پیشنهاد کرد که به نظرم خوب بود. اونجا هم یه تایپوگرافی کلاژی انجام دادم و موند یه بنر مربعی که می‌خواست جلوی در نمایشگاه بزنه که توش یه شعر و رزومه به دو زبان می‌اومد. اون هم با پس‌زمینهٔ یکی از کارهاش و رنگهای قرمز و سفید سر و سامان گرفت. نمایشگاه، ماه دی سال ۱۳۹۱ در گالری زرنا تو تهران برگزار می‌شد.
حدود دو سال بعدش بود که همون نمایشگاه رو این بار تو رشت برگزار کرد همون پوستر رو خواست و فقط متن نشانی و لوگوی نگارخانه که این بار شده بود خانهٔ سفید رو تغییر دادم. هر دو در ابعاد ۵۰ در ۷۰ طراحی شده بودن ولی فکر می‌کنم که تو دومین نمایشگاه، A3 چاپش کرد.
پوستر «روی پاهای خودم» تو نمایشگاه بین‌المللی دعوتی پوستر ترکیه انتخاب شد و همراه با یک کار دیگهٔ من دربارهٔ بهرام بیضایی به نمایش در اومد.
